1 Relativering "wetenschapsverhaal" 

De Amerikaanse wetenschapsfilosoof Kuhn stelt dat voor de meeste wetenschappers uitkomsten van onderzoek heilig zijn, voor zover deze passen binnen het kader/ wereldbeeld dat ze al kennen. 

Onderzoeksresultaten die niet door het heersende wereldbeeld kunnen worden verklaard worden "abnormale bevindingen" genoemd, omdat zij het bestaande wetenschappelijke wereldbeeld bedreigen. 

Aanvankelijk worden deze bevindingen over het hoofd gezien, genegeerd, als dwaling verworpen of zelfs belachelijk gemaakt.

Volgens de Nederlandse hoogleraar wetenschapstheorie Maso staat wetenschap die gebaseerd is op materialistische, mechanische en reductionistische aannames bij de meeste wetenschappers het hoogst in aanzien. Daar gaat het meeste geld naar toe en is het meeste prestige te behalen. Des te sterker onderzoeksresultaten hiervan afwijken, des te minder prestige het onderzoek heeft en des te minder geld er ter beschikking wordt gesteld. 

Nieuwsgierige mensen

Toch zijn er mensen die op basis van hun eigen of andermans ervaring onderzoek gaan doen en alternatieve theorieën ontwikkelen. Zij kunnen die ervaringen namelijk niet verklaren op basis van het huidige wetenschapsverhaal en zijn nieuwsgierig hoe het dan wel zit.

Zo heeft de Amerikaanse astronaut Mitchell op basis van zijn ruimte-ervaring een alternatieve samenhangende theorie ontwikkeld over de onderlinge verbondenheid van alle levende wezens en niet-levende materie. De Nederlandse cardioloog Van Lommel heeft naar aanleiding van zijn ervaring met een patiënt een alternatieve theorie ontwikkeld met betrekking tot bewustzijn.

2 Ruimte-ervaring astronaut

In 1971 keerde Edgar Mitchell, astronaut en sterrenkundige, met de Apollo 14 terug naar de aarde. Tijdens die terugkeer had hij een niet te verklaren ervaring. Hij voelde zich verbonden met alles; alsof alle levende wezens (mensen, dieren en planten) en onbezielde materie (bijv. rotsen) uit alle tijden door hun bedoelingen en gedachten met elkaar waren verweven en verbonden in een immens, onzichtbaar web.

Alles wat hij deed of dacht zou invloed uitoefenen op de rest van de kosmos. Omgekeerd zou iedere gebeurtenis in de kosmos een effect hebben op hemzelf. Toeval bestaat dus niet. 

Alles wat hij tot nu toe geleerd had leek onjuist. En dus ging hij op onderzoek uit.

Paradox

Mitchell kon er niet bij dat natuurkundigen je wilden laten geloven dat er voor stenen of stokken andere natuurkundige wetmatigheden zouden gelden dan voor de atomaire deeltjes waaruit ze bestaan. 

Volgens hem is het onmogelijk dat er verschillende stelsels van natuurkundige wetten gelden voor kleine en grote dingen of voor levende en dode materie (dualisme in de natuurkunde). 

De klassieke wetten van de natuurkunde en biologie zijn nuttig. Ze beschrijven de manier waarop onze botten ons overeind houden, hoe onze longen ademen, ons hart pompt en onze spieren zware lasten torsen. 

De klassieke natuurkunde en biologie kunnen echter geen verklaring geven voor de manier waarop wij denken, hoe de mens als "machine" zichzelf op wonderbaarlijke wijze kan genezen, wat "weten" eigenlijk is en hoe we "weten" wat we weten. 

Zo is de inhoud van gedachten, gevoelens en emoties niet te meten. Wel de chemische, elektrische of magnetische activiteitsveranderingen in de hersenen. Daarmee is niet aan te tonen of iemand bijvoorbeeld bepaalde muziek mooi vindt. De inhoud van het bewustzijn is daarmee dus niet aan te tonen. 

Alternatieve theorie

Mitchell maakte het tot zijn levensmissie om een wetenschappelijke verklaring te vinden voor zijn ruimte-ervaring. Hij kwam daartoe in aanraking met wetenschappers van universiteiten als Yale, Stanford, Berkeley, Princeton en Edinburgh. 

Deze wetenschappers hadden ontdekkingen gepubliceerd die niet in het bestaande wereldbeeld pasten (van Newton en Darwin, het dualisme en de menselijke waarneming). Mitchell voegde al deze individuele wetenschappelijke theorieën samen tot één alternatieve wetenschappelijke theorie. 

Zonder daarvoor een wetenschappelijke onderbouwing te hebben was deze theorie al door Aristoteles, één van de drie grote filosofen uit de Griekse Oudheid, opgeschreven. Aristotels stelde kort samengevat, dat ruimte (=leegte) in werkelijkheid een volheid (=gevuld) is. Dat ruimte een achtergrondsubstructuur is gevuld met dingen. 

3. Cardioloog met een openhartige patiënt

Ook de Nederlandse cardioloog Van Lommel is één van die nieuwsgierige mensen geweest die op onderzoek uitgingen. Hij was in 1969 getuige van een verhaal door een openhartige patiënt wiens ervaring hij niet kon verklaren.  

Tijdens Van Lommels opleiding tot cardioloog krijgt een patiënt op de hartbewaking een hartstilstand. Op de monitor is te zien dat het elektrocardiogram totaal vlak is geworden. De patiënt krijgt zonder succes een stroomstoot op de borst. Er wordt extra medicatie in het infuus gespoten en hij krijgt daarna voor de tweede keer een stroomstoot.

Nu herstelt het hartritme zich wel en ruim één minuut later, na een bewusteloosheid die ongeveer vier minuten heeft geduurd, komt de patiënt weer bij bewustzijn. Van Lommel wordt voor het eerst geconfronteerd met een patiënt die herinneringen heeft aan de periode van zijn hartstilstand.

Van Lommel leerde tijdens zijn studie geneeskunde dat hetgeen deze patiënt hem vertelde, helemaal niet mogelijk is. Bewusteloos zijn betekent geen bewustzijn ervaren. Dat geldt dus ook voor patiënten met een hartstilstand of die in coma liggen. Het is onmogelijk om in dergelijke situaties bewustzijn te ervaren of herinneringen te hebben, omdat alle hersenfuncties zijn uitgevallen.

Onderzoek onder patiënten die hartstilstand overleven

Lange tijd deed Van Lommel niets met deze ervaring. Door sterfgevallen in zijn privéleven veranderde dat in 1986. Daardoor werd hij alsnog nieuwsgierig. Dit leidde ertoe dat hij in 1988 een langjarig wetenschappelijk onderzoek startte onder patiënten die een hartstilstand hadden overleefd. 

Tussen 1988 en 1992 vond het onderzoek plaats op de hartbewakingsafdelingen van diverse ziekenhuizen in Nederland. De onderzoeksgroep bestond uit patiënten die medisch gezien een hartstilstand overleefden. 

Een deel van die groep had herinneringen aan de periode van de hartstilstand en de controlegroep had die niet. Er werden twee en acht jaar na dato nogmaals interviews afgenomen bij deze patiënten. Dit onderzoek is gepubliceerd in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet.

Eindeloos bewustzijn

Op basis van bovengenoemde studie, de uitkomsten van neurofysiologisch onderzoek en op basis van hetgeen bekend is op grond van de kwantumtheorie is Van Lommel van oordeel dat bewustzijn niet op een bepaalde tijd en plaats te lokaliseren is. Er is sprake van eindeloos bewustzijn dat continu om ons en in ons aanwezig is. 

Dit non-lokale bewustzijn omvat meer dan ons waakbewustzijn. De hersenen en het lichaam functioneren daarbij als een opvangstation. Hierdoor kan een gedeelte van ons totale bewustzijn en een deel van onze herinneringen in ons waakbewustzijn worden ontvangen.

De hersenen kunnen vergeleken worden met een televisietoestel, dat informatie uit elektromagnetische velden ontvangt en decodeert tot beeld en geluid. Onze hersenen zijn daarnaast te vergelijken met een televisiecamera, die beeld en geluid omzet of codeert in elektromagnetische golven.

Het bewustzijn geeft informatie door aan de hersenen en ontvangt via de hersenen informatie uit het lichaam en van de zintuigen. De hersenen hebben dus een faciliterende functie voor het bewustzijn.  

Breng jezelf weer in balans met energetische therapie. Maak vandaag nog een gratis kennismakingsafspraak. Bel mij: 06 - 13 18 14 27.